Hayata bakınca ne görüyorsun?
İnsanlarda ne buluyorsun?
Kendinle alışverişin nasıl ?
Aynaya bakınca ne görüyorsun?
Işık varsa; her yer aydınlanıyor,
Karanlıkta rahatsan, kurgu çok.
Az da olsa ışık varsa,
Sızdığı kadar karanlığı farkediyorsun.
Gördüğün her karanlık;
Aydınlanmaya yelken açmış,
Sarıyor dört bir yanını...
Ve sen, yürümeye devam ediyorsun.
Elindeki feneri bırakma...
En büyük meşaleler,
Küçük bir kıvılcımla yanar.
Ateş böceği bütün bir ormanı aydınlatmaz,
Lakin bunun dersini veren
Minik bir öğretmendir oysa...
Ne söylersen söyle,
Cürmün kadar yer yakarsın.
Yürümeye devam et...
Her bir adımınla genişleyen yüreğin
Sevgiyle, saygıyla adaletle bütün dünyayı sarsın.
Hakir görme kendini ve yetersiz sanma
İnsansın evet, "tek bir benle ne olur ki?" deme!
İnsanlığa gönderilen halife olarak,
Sorumluluğun kadar eftalsin.
Kabule geçtiğin kadar güçlü,
Ümit ettigin kadar gayretlisin.
Peygamber bir orduyla değil
Onun Nebisi olarak tek gelmedi mi?
Yalnız değil miydi?
Gücünü O'dan alan,
O'nun nurunu bir ayna gibi yansıtan.
Senin de ne kadar önemli olduğunu hatırlatmaya gelmemiş miydi?
Hala inanmamaya sebebin mi var?
Değerli, yeterli ve umut ışığı olabileceğine.
El Emin'nin bütün duasında sen varsın.
Öyleyse şimdi tekrar bak aynaya.
Ne görüyorsun...
Cürmün de ışığın da O'na aşikar
Gel öyleyse kabul eyle de, sar kendini sevgiyle şefkatle.
Bütün dünyaya ışığın yansısın.
Ateş böceğinin ışığı senin ışığında dinlensin.
Mahperi TKS ✨ 🖋