Bir yerde rastlamıştım. Anlamlı  bulduğum için kaydetmişim aşağıdaki cümleleri:
'Bazı yöneticiler vardır, kendileri ile konuştuğunuzda, onların önemli olduğu hissine kapılırsınız.' 
Onların yanında küçülürsünüz adeta. Varsa yoksa kendilerinden söz ederler. Ne kadar önemli biri olduğunu, ne kadar önemli işler yaptığını anlatırlar durmadan. Görüşme bittiğinde: 'Vay be! Ben ne kadar önemli bir insanla görüştüm.' diye düşünürsünüz. 
Bu tip yöneticiler, güçlerini bulundukları makamdan ya da yasanın kendilerine verdiği yetkilerden alırlar. Unvan kullanmayı çok severler. Konuşmalarında sık sık unvana atıfta bulunurlar. Kartvizit vermeyi de çok önemser bu tür yöneticiler. 
Çevrenizde bu tip insanları çok rahatlıkla görebilirsiniz.  Hakim olan genel yöneticilik tarzı budur çünkü ülkemizde.
Bu insanların herhangi bir kurumda yönetici olmaları şart değildir. Herhangi bir pozisyonda da olabilirler. Her nerede olursa olsunlar onları fark edersiniz ama.  En temel özellikleri, değer görmek istemeleridir. Yanlarına gelen kişilerden saygı, hürmet, tazim ve itaat beklerler.
Bu durum aile içinde, ev hayatında, sosyal hayatta da böyledir.
'Bazıları da vardır ki, onlarla konuştuğunuzda, kendinizin önemli olduğu, değerli olduğu hissine kapılırsınız.'  
Onlar lider ruhlu insanlardır. Güçlerini kendi özlerinden alırlar. Onların yanında kendinizi gerçekten daha bir anlamlı, işe yarar, kıymetli hissedersiniz. O hissi size yaşatırlar. Ne yapar, ne eder, tavırlarıyla, dinlemeleriyle, izzet ve ikramlarıyla, konuşmalarıyla, bakışlarıyla en çok da duyarlılıklarıyla, size ne kadar önemli birisi olduğunuzu hissettirirler. Kendileri özel bir ilgi, özel bir saygı beklemezler. Onlara içten içe zaten siz saygı duyarsınız.
Burada önemli olan kriter dinlemektir. Yanınıza gelen insanları yüzeysel değil de derinlikli bir şekilde, merakla dinlemek gerekir. Dünyanın en önemli bilgisini size anlatıyormuş gibi can kulağımızla dinlersek o kişi kendisini elbette çok değerli hissedecektir. Değer göstermenin en önemli belirtisi dinlemektir.
İnsanlar değer göstermek için değil, değer görmek için giderler birilerinin yanına. İster yönetici olsun, ister bir arkadaş olsun durum aynıdır. Herkes değer gördüğü, saygı gördüğü, hoş karşılandığı ortamlara gitmek ister. Bazı insanlar tanırsınız geleni, gideni çoktur. Hiçboş kalmazlar. O insanları iyi inceleyin, göreceksiniz. Onlar yanlarına gelen insanlara güler yüz gösterirler, değer verirler. O değeri size hissettirirler. Bunu da çok doğal bir şekilde yaparlar.
Ü zerine çok yorum yapmaya gerek yok sanırım. İkinci kısımdakilere rastlarsanız çok şanslısınız. O insanların kıymetini bilin derim. 
Devamla bir alıntım  daha var. Onu da ekleyelim:
'Sadece sahip olduğun bir şeyi kaybedebilirsin, olduğun bir şeyi kaybetmezsin' der, 'Şimdinin Gücü'kitabının yazarı Eckhart Tolle. 
O yüzden olduğumuz şey neyse,  o yansır davranışlarımıza, sözlerimize. Olmaya çalışmak, olmak için mücadele etmek, insan-ı kamil olma yolunda gayret göstermek lazım. 
Yazıyı bir kitap önerisi ile tamamlayalım: 
Olma yolculuğu ile ilgili  derinlikli okuma yapmak isteyenlere ' Öğretmenim Mori`yle Salı Buluşmaları' isimli kitabı öneriyorum. 
ALS hastası bir profesörün hasta yatağında, ölmeden önceki son bir yıl öğrencisi Mitch ile her salı yapmış olduğu dersleri içeriyor kitap. 
Hayatı, ölümü, sevgiyi, aileyi, evliliği,  işi, anlamlı bir yaşam felsefesini ve daha pek çok insana dair konuyu bilgece konuşuyorlar kitap boyunca.
Gerçek bir hayat hikayesini konu edinen bu kitabı umarım beğenirsiniz.