TARİHİN ÖTEKİ YÜZÜ
İlkokula başladığım yıl 1967 İsrail-Arap savaşı yaşanıyordu. O yıllarda rahmetli babam radyoda ajans dinlerken İsrail savaş uçaklarının Filistinlileri bombaladığını öğrenir ve sebebini anlamaya çalışırdım: Olanlar neden oluyordu? Tıpkı şimdi olduğu gibi olanlara mânâ vermekte zorlanıyordum. Bu kadar hunharlık ve yalancılık nasıl birleşebiliyordu İsrail denilen terör odağında?
1967
1967
Yıllar sonra okuduklarım içerisinde aklıma o günlerde saplanan kıymığı çıkarabilen çok az eser çıktı karşıma. Müslümanlarca yazılmış olanlar genellikle savunma ağırlıklı ve öfke dolu metinlerdi. Kahrolsun İsrail! Slogan buydu ve işin garibi, sloganı atanlar dahi İsrail’in ne olduğunu bilmiyor veya yanlış biliyordu.
Meseleyi karambole getirmeden açık seçik bir dille anlatanlar arasında Fransız Komünist Partisi eski yöneticisi olup 1983 yılında din olarak İslamiyeti kabul eden Roger Garaudy’yi ayrı bir yere koymak gerekir. Onun İsrail: Mitler ve Terör, Siyonizm Dosyası ve İlahi Mesajlar Toprağı Filistin üçlemesi Siyonizmin iddialarını İbranî kaynaklarına inerek çürütüyordu.
Peki hakikaten olanlar neden oluyordu? Şu anda yaşananlar Ömer Süleyman’ın dediği gibi bir halka uygulanan soykırımın ötesinde, Filistin isminin haritadan, Filistin kimliğinin de kütüklerden silinmesidir. Bkz. https://kudusarastirmalari.org/filistini-silmek/
Bunun derin sebebini İsrael Shahak adlı Yahudi araştırmacı ve aktivistin yazdıkları daha net olarak anlatır. Türkçeye Yahudi Tarihi, Yahudi Dini adıyla çevrilen kitabında Shahak bizi Siyonizmden daha tehlikeli olan Yahudi İdeolojisi dediği bir gerçeğe uyandırır.
Siyonizm 1890’lardan itibaren Batıda üretilmiş Nazizm, Faşizm gibi bir siyasî ideoloji olup Yahudilere de dayatılmış ve nihayet 1948’de İsrail devletini kurmayı başarmıştı. İşin ilginç yanı, Yahudi olmayanlar da Siyonist olabiliyordu. Siyonizm Yahudiliğin kavramlarını kullanarak laik bir yoruma tabi tutuyordu. Ahad Haam gibi Siyonizme hasım olduğu için katledilen pek çok anti-Siyonist Yahudi aydın gösterilebilirdi.
Oysa İsrail devleti hem işgalleri hem de idareyi planlarken Hıristiyanların da imalatına iştirak ettikleri Siyonizmden çok farklı bir veçheyle karşımıza çıkıyordu. Bu, Theodor Herzl’in ideallerinden epey farklı bir yapıydı.
Neydi peki?
İsrael Shahak Siyonizm masalından Yahudi ideolojisi’ne uyanış hikâyesini şu çarpıcı satırlarla anlatır:
“1956 yılında (Başbakan) Ben Gurion’un, İsrail’in Süveyş Savaşı’na girmek için öne sürmüş olduğu tüm siyasî ve askerî gerekçeleri büyük bir istekle yutmuştum. Ta ki savaşın 3. günü (kendisi gerçekte ateist olduğu ve Yahudi dininin emirlerine burun kıvırdığı halde) Knesst (İsrail parlamentosu) oturumunda savaşa girişin gerçek nedeninin Kutsal Kitab’ın çizmiş olduğu sınırlar içinde “Dâvud ve Süleyman’ın krallıklarını yeniden kurmak” olduğunu ilan edene kadar. Konuşmasının bu anında Knesset üyelerinin hemen tamamı aynı anda ayağa kalkarak hep birden İsrail milli marşını okumaya başladı.”
Hiçbir Siyonist politikacının ateist Ben Gurion’a “Ne yapıyorsun, Siyonizmde böyle bir şey yok” diye itiraz etmediğini söyleyen Shahak, İsrail’in fiilî politikalarını belirleyen ana faktörün “Yahudi ideolojisi” olduğunu böylece fark etmiştir.
İşte bu dinî ideolojinin geldiği noktalardan birisi İsrail eğitim müfredatından artı (+) işaretinin kaldırılmış olmasıdır. Sebebini İsrael Shahak ve Norton Mezvinsky’nin müştereken kaleme aldıkları İsrail’de Yahudi Fundamentalizmi adlı kitaptan okuyoruz:
“İşaret edilmesi gereken noktalardan biri, İsrail eğitim sisteminin, okullardaki matematik kitaplarından uluslararası artı (+) işaretini çıkarmış olmasıdır. Haç ile aynı olan artı işareti, iddiaya göre dinî açıdan küçük Yahudi çocukları dalalete sürükleyebilirmiş. Rahatsız edici haç işareti yerine yetkililer büyük “T” harfini koymuşlardır.”
Yaraya tuz eken şu satırlar da aynı kitaptan:
“İsrail’in devlet olmasından birkaç yıl sonra başlayan bu uygulamanın başlıca müsebbibi Yahudi fundamentalizmidir. Eğer böyle bir değiştirme Afganistan’daki Taliban, İran’daki rejim ya da kültür devrimi sırasında Çin tarafından yapılmış olsaydı, uzun uzadıya tartışılırdı. Ama böylesine kolayca ortaya çıkarılabilecek bir gerçek, İsrail Yahudi toplumu ve Yahudilikle ilgili İngiliz dilinde yazılmış olan makale ya da kitaplarda görmezden gelinmiştir.”
Son olarak İsrail’de dindar Yahudilere yalnız Yahudi olmayanlardan değil, mesela bir Hıristiyandan kan almanın yasak olduğunu, hatta dindar Yahudilerin dindar olmayan Yahudilerden dahi kan almadıklarını, hatta ve hatta laik Yahudilerden bile kan almalarının yasak olduğunu belirtelim (İsrail’de Yahudi Fundamentalizmi, Çev. A. E. Dağ, Anka: 2004, s. 269).
Velhasıl hastaneleri kahkaha atarak bombalayabilen Nazi ruhlu canilerin nasıl yetiştiğini ancak Yahudi ideolojisinin etkisindeki İsrail’in eğitim sistemini öğrenerek çözebiliriz.
