Peygamber Efendimiz (Aleyhisselam) Müslümanlarında bir sancağı olmasını emretmiş ve Ukab ismini verdikleri siyah bir sancak yaptırmıştı. Bu mübarek sancak tüm gazalarda 'İslâm Bayrağı' olarak bulunmuş ve günümüze kadar muhafaza edilmiş...
Kureyş kabilelerinde kullanılan sancaklar tüm Arapları birleştirici bir öneme sahipti. O dönemdeki tüm kabileler de, İslamiyet in yayılması safhasında bu sancak altında birleşiyorlardı. Peygamber Efendimiz'in bu sancak dışında, ordusuna ait birçok sancak daha vardı ama İslâm Ordusu'na özel olan sancak Ukab tı. Hazreti Peygamber'de Müslümanların bir sancağı olmasını emretmişti. O dönemdeki tüm sancaklar beyaz renkliydi. Resulullahın emri ile yapılan yeni sancak siyah ve yünlü bir kumaştan yapılmış ve Ukab ismi verilmişti.
ŞEREFLİ EMANET HEP KORUNDU
İslâ m Ordusunun bundan sonraki dönemde tek sancağı olacak olan Ukab, Peygamber Efendimizin katılmış olduğu tüm savaşlarda İslam&rsquo ın bayrağı hükmünde olmuş ve hepsine götürülmüştü. Resulullahın vefatından sonra dört halife bu şerefli emaneti sırasıyla devralmışlar ve usulünce muhafaza etmişlerdi. Resmi kayıtlara göre daha sonra Emevi ve Abbasi halifelerine intikal eden sancak, Moğallar ın Bağdat ı işgal etmesiyle Abbasi Halifesi tarafından Mısır a götürüldü. Ukab, Yavuz Sultan Selim Han tarafından Mısır ın alınmasıyla da Osmanlılara geçti. Yavuz Sultan Selim, Mısır dönüşü sancağı İstanbul a getirmiş ve o tarihten itibaren Peygamberimiz emaneti olan Ukab, İstanbul da Topkapı Sarayı&rsquo nda muhafaza edilmekte.
PADİŞAH OMUZUNDA TAŞIRDI
Osmanlı döneminde, Topkapı Sarayı Hırka-i Şerif dairesinde büyük bir titizlikle muhafaza edilen Sancak-ı Şerif sefer öncesi ve mühim merasimlerde çıkarılır ve Bâ bü&rsquo s Saade önünde onun için hazırlanan yere dikilirdi. Sancak-ı Şerif henüz daireden çıkartılırken ise Fatih Sultan Mehmed&rsquo in İstanbul&rsquo u kuşatma altına aldığında çokça okuttuğu ve o günden sonra her sefer hazırlığında fethin müyesser olması adına okutulması adet haline gelen Fetih suresi okunurdu. Daha sonra Sancak-ı Şerif padişahın omzunda taşınıp yukarıda bahsettiğimiz Bâ bü&rsquo s Saade önündeki yerine dikilirdi.
Ö PEREK TESLİM EDERDİ
Osmanlılarda peygamber sevgisinin ve saygısının en büyük göstergesi peygamber sancağına büyük bir ihtimam gösterilmesidir. Bu sancak merasimi sırasında Fetih ve Yasin sureleri okunur padişah dahil olmak üzere vüzeradan ve hanedandan hiç kimse oturmazdı. Padişah, Kur&rsquo â n-ı Kerim bittikten sonra Sancak-ı Şerif&rsquo i eline alır, öper ve kendisini sefere memur eylediğini söyleyip, muvaffakıyeti için dua ederek sadrazama teslim ederdi. Sadrazam, padişahın kendisine dua ile sunduğu emaneti alır, öper ve omzuna yerleştirdikten sonra sefer için yola revan olurdu. Sadrazam Sancak-ı Şerif ile yola koyulduğu anda Şeyhü&rsquo l-İslam ve şeyh efendiler dua ederdi.
Yüzyıllarca İslam&rsquo ın bayraktarlığını yapmış olan bu Sancak-ı Şerif orta kapıya kadar sadrazamın omzunda götürülür ve burada sadrazam imamına teslim edilirdi. Feth-i Şerif okunduktan sonra tekrar muhafazasına konulan sancak, savaş alanlarına muhafazası ile birlikte götürülür ve sancaktarlar tarafından korunurdu. Sancak-ı Şerif in ordu ile beraber olması çok büyük bir şevk unsuru olarak kabul edilirdi. Sefer dönüşünde de ilk yapılan merasimin tam tersi uygulanır, Sancak-ı Şerif sadrazamın omzunda tekbir ve dualar eşliğinde Bâ bü&rsquo s Saade önüne getirilir, burada padişah tarafından sadrazamdan teslim alınır ve bizzat padişah tarafından Hırka-i Şerif dairesine götürülüp yerine konulurdu.
Sancak-ı Şerif Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.s)&rsquo in ve İslam&rsquo ın bayrağını simgelediği için sancağın dikildiği yere ayak basılır ve saygısızlık olur endişesi ile sair zamanlarda yuvanın üzerine bir taş konulurdu. Bu taş bu gün Bâ bü&rsquo s Saade önünde hâ lâ mevcuttur ve ziyaretçiler tarafından kolayca fark edilmektedir. Asırlarca bu şekilde muamele görmüş olan Sancak-ı Şerif son olarak II. Mahmud döneminde Hırka-i Şerif dairesinden çıkarılmış, Bâ bü&rsquo s Saade önündeki yere dikilmiş ve halkın Yeniçerilere karşı birleşmesi istenmiştir.
