Zamansızlık İkliminde
Herşeyin anlamı;
Var olmakta saklı değil mi?
Ne önemi var zamanın,
Gelmelerin, gitmelerin?
Tek kaygımız, özlem belki de.
"Dayanır mıyız?"diye sorar durur
İnsan...
Her daim.
Ekilen bir tohum gibiyiz dünyaya,
Ve yaşam sahnesine.
Gelişlerimiz...
Ve zaman...
Denk geldiyse,
Kaybolur mu dersin?
Ruhumuza ekilen tohumlar,
Kim bilir nerede, ne zaman yeşerir?
Ne zaman yeşerir insan?
Gayreti, hüznü, ümidi?
Kim bilir?
Bir zamanı var mı?
Dünyadan çıkınca zamanın,
Bir hükmü var mı?
Varlığını tescillemiş yaradan.
Ne önemi var öyleyse,
Gitmelerin, kalmaların?
Olan olmuştur...Olacak olan da.
Varsan, farkındaysan,
Aldıysan, verdiysen,
Emeği, sevgiyi...
Bir kuru dal gibi eğildiysen;
Korumak için güzellikleri,
Sevdiklerini...
Kurusan da bir, yansan da...
Kaybolmaz hiç bir an.
Sen tohumlarını saçmaya bak,
Hangi duyguyla suladıysan
Yeşerecek inan...
Öyleyse bırak yavaşça,
Tutunduğun bağı, bahçeyi...
Seni var eden bilmiş mi?
Ne büyük devlet!
Ne büyük kıymet Allah'ım,
Tanıttığın her bir can.
Sevdirdiğin her minik yürek.
Senin sevginin gölgesinde buluşacak,
Senin merhametinde kavuşacak Allah'ım.
Anneler yavruları,
Seven sevdiği ile...
Yarım kalmaz hiç bir şey,
Güzellikle tamam olur.
Dünya sadece tanışma yeri oysa.
Tohumlar ne yana savruldu?
Sen, ne zaman vazgeçtin benden?
Ben ne zaman senden?
Ne önemi var sebeplerin?
Hangi treni, hangi sınavı,
Hangi uçağı kaçırdın?
Saat kaçta?
Önemi var mı zamanın?
Gönlündeki tohumlara bak!
Gözlerin nemli, yüreğin yorgunsa
Kalıcı mı dersin ?
Ne önemi var?
Kalsan da, gitsen de, baki değil biliyorsun?
Varlığın yeter...
Yokluğunda bile, bir varoluşun içindesin.
Tohumlar yeşerecek,
Özlemler vuslata,
Gözyaşları tebessüme dönecek.
Sen tohumlardan haber ver!
Tek mirasın senin...
Gönlündeki niyetin.
Şimdi söyle azizim,
Bir önemi var mı?
Kalmaların, gitmelerin?
"Kim bilir nerde, ne zaman?"
Deme artık...
Varoluş mukaddesiyatını taşı sadece.
Zamanın ötesinde, tohumların yeşerecek.
Seni sensizlikten çıkarıp,
Seni sana teslim eden Rahman!
Seni yeniden sana kavuşturacak.
Ve sen, tohumlarını unutsan da
Yeşeren bahçende bulacaksın,
İyilikle sulanmış bütün çiçekleri.
Dünyadaki her bir yarımın, tamam olacak.
Sen; can dediğin canlarla, yine sen olacaksın.
Var mı şimdi, sen söyle zamanın bir önemi?
Tohumlar yeşerecek!
Şimdi gülümse öyleyse,!
Rüzgara, yağmura, çamura toprağa,
Hayata, insana...
Ve dön bak aynaya,
Gülümse kendine!
Herşeyden arınmış olarak...
