Okumakta olduğunuz yazı Prof. Dr. Ali Alparslan’ın 2000 yılında Prizren’de Türkologlar Birliği Yayınları nezdinde okuyucularla buluşan Çağımızda Türk Şiirinin Coğrafi Sınırları serlevhalı kitaba ilişkin ilk değerlendirme olma hususiyetini hâiz.
Geçtiğimiz günlerde Ali Alparslan merhumun hayrülhalefi Hattat Hüseyin Gündüz hocamızla gerçekleştirdiğimiz hasbihalde cennetmekânı rahmet ve özlemle yâd ettikten sonra eve geldiğimde üstada dair yeni bir yazı kaleme alma ihtiyacını hissettim ve kütüphanemdeki mezkûr kitabı elime aldım!
![`src=]()
Ali Alparslan, fotoğraf İ. Ethem Gören koleksiyonu
Kültür karakışının yaşandığı yıllarda kamış elinden düşürmedi.
Ali Alparslan, ülkemizde kültür karakışının hüküm sürdüğü yıllarda hat sanatına hizmet etti, kamış kalemi elinden düşürmedi. Bugünkü gençlik ne demek istediğimizi anlamakta zorlanabilir. Ezanın Türkçe okunduğu ve İslami tedrisatın yasak olduğu yıllarda İslam yazısıyla hemhal olmak her kişinin değil; er kişinin kârı idi.
Ali Alparslan, hattatlığı gelir getirici bir meslek olarak görmeyerek, amatör bir ruhla profesyonelce yazdı. Mezkûr profesyonelliğin içerisinde ‘Osmanlı Cihan Medeniyeti’nin güzel ahlâk, liyâkât, irfan, tevazu, haşmet ve sadeliğinin izlerini temâşâetmek mümkündü.
Arı duru yazdı.
Ali Hoca’nın yazısı olduğu gibi, kalemden çıktığı haliyle makyajsızdı. Titrekti, saftı, ölçülü; arı ve duruydu. Tıpkı gönlü gibi, gönül dünyası gibi…
İncinmedi, incitmedi.
İstanbul Üniversitesi’ndeki hizmet yıllarında zaman zaman ziyaretine gittiğim, sohbetine iştirak ettiğim, talebeleriyle meşk ortamında bulunduğum, Ramazan-ı Şerif aylarında birlikte iftar ettiğimiz Ali Alparslan hoca, hezâevliya meşrep bir zattı. Bu cümleden olarak kimseden incinmemiş ve dahi hiçkimseyi de incitmemişti. Alvarlı Efe Hazretleri’nin “Âşık der inci tenden/ İncinme incitenden/ Kemâlde noksan imiş/İncinen incitenden” mısraları Ali Alparslan’ı ve dahi bu yazıya vesile olan Hattat Hüseyin Gündüz’ü tarif ve tavsif etmektedir.
Âlimden geriye eser ve hatıralar kalır.
Âlimden geriye eser ve hatıralar kalır. Ali Alparslan merhum “âvâzını bu âleme Davut gibi sal”masını bilen, ismiyle müsemma muzaffer bir hattattır.
Eserleri, sadece kamış kaleminden neş’et eden yüzlerce levha değil tabii ki. Örnek hayatı da başlı başına bir eserdir. Talebelerininki de hâkezâ. Bugün, ta’lik yazı nev’ine hizmet etmekte olan hattatların önemli bölümü Sami Efendi, Necmeddin Efendi ve Ali Alparslan ekolü üzerinden meşklerini sürdürmektedir.
Öğrencileri Ali Alparslan’ın rahle-i tedrisinde yazı sanatının inceliklerini ve her şeyden önemlisi insanlık sanatını öğrenmişlerdir. Tabii ki herkes o babda nasibine ne kadar düştüyse onu alabilmiştir.
Tilmîz-i Ali Alparslan
Hüseyin Gündüz, Ahmet Sabri Mandıracı, Muhsin Demirel, Tahsin Kurt, Savaş Çevik, Ali Toy, Cengiz Malbeleği, Mahmut Şahin, Ali Rıza Özcan, Selim Türkoğlu, Ahmet Kutluhan, Davut Bektaş, Mehmet Memiş, Muhammed Zekeriyya, Nusret Çolo, Orhan Dağlı, Bijar Arbilly ve Ömer Darma ile birlikte burada isimlerini anma imkânı bulamadığımız pek çok hattat, İstanbul Üniversitesi’nde ve -şimdiki adıyla- Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde ve muhtelif tedrisat mekânlarında kendisinden rik’a, ta’lik, şikeste ta’lik ve dîvânî hat nevilerinin inceliklerini meşk eden sanatkârlar, kalemlerini açarken, kamışı hokkaya besmeleyle daldırırken, yazılarının altına “Tilmîzi Ali Alparslan” ketebesini koyarken hocalarını hayır ve rahmetle yâd etmektedir.
Ali hocamızın ruhu talebelerinin yazdığı her bir harfle şenlenmektedir.
Ali Alparslan merhumdan yazı ilmini öğrenen hattatlar bugün Cezayir’den Sudan’a, Bosna’dan Amerika’ya kadar oldukça geniş bir coğrafyada aharlı kâğıtları ta’lik yazı neşesiyle şenlendirmektedir. Bilvesile Ali hocamızın ruhu da biiznillah talebelerinin yazdığı her bir harfle şenlenmektedir.
Şenlendiren insan şenlenen insan olmaktadır.
Şenlendirme mühim bir kavramdır. İnançve iktisat gibi iki mühim temelin kuşatıcı birlikteliği ile yükselen bu kavramla, insan bir yandan şenlendirirken, aslında kendisi de şenlenmektedir. Böylelikle şenlendiren insan şenlenen insan olmaktadır.