ÇANAKKALE'YE
‘Allah!’ nidâları kaplarken arşı,
Bir destan yazdılar dünyaya karşı.
Cepheler söylerken şehâdet marşı,
**
Yücelerden bir çığ gibi koptular,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.
**
Hakk’ın rızasını seçti yiğitler,
Yurt için canından geçti yiğitler,
Zafer kapısını açtı yiğitler,
**
Sermest olup göğe kanat çırptılar,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.
**
Bir karışın bin canla ölçülmez Çanakkale,
Yer yerinden oynasa geçilmez Çanakkale!
**
Vuruştular, cenkle sırdaş oldular,
Sonunda ecelle kardeş oldular,
Ufukta sönmeyen güneş oldular,
**
Yiğittiler, erendiler, alptiler,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.
**
Şanlı On Sekiz Mart destanlarında,
Kükrediler zafer meydanlarında,
Allah’a adanan al kanlarında
**
Toprağı yoğurup vatan yaptılar,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.
**
Bugün kandan, dumandan seçilmez Çanakkale,
Yer yerinden oynasa geçilmez Çanakkale!
**
İman cephesinde sıradağdılar,
Yalın kılıç hilal gibi doğdular,
Yalnızca Allah’a boyun eğdiler,
**
Mazluma dost, zalimlere sarptılar,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.
**
Yüz binlerce şehit ateş hattında,
Gül açtılar tekbir nakarâtında,
Şehit yazıldılar Allah katında,
**
Ana bilip ak toprağı öptüler,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.
**
Türk’ün namus mührüdür, açılmaz Çanakkale,
Yer yerinden oynasa, geçilmez Çanakkale!
